Kolędowanie

Zapraszamy do wysłuchania pięknych kolęd śpiewanych przez Monikę Grajewską. Wokalistka jest znana z interpretacji polskich pieśni i piosenek folkowych oraz religijnych, a przede wszystkim poezji ks. bpa Józefa Zawitkowskiego z muzyką ks. Wiesława Kądzieli. Występowała u boku Jana Pietrzaka w Kabarecie Pod Egidą oraz brała udział w programach artystycznych Andrzeja Rosiewicza, Krystyny Giżowskiej i Krzysztofa Krawczyka. W 2003 r. zainicjowała cykl koncertów papieskich. Występuje w Polsce i za granicą, m.in. w Niemczech, Szwecji, Belgii, USA, Kanadzie.




Życzenia na Boże Narodzenie






Podnieś rączkę, Boże Dziecię,
Błogosław ojczyznę miłą,
I wszystkie wioski z miastami,
A Słowo ciałem się stało,
i mieszkało między nami.


        W tym szczególnym roku i czasie, gdy tematem refleksji w Liturgii Słowa jest Cud nad cuda - Bóg prawdziwie obecny w Eucharystii, życzę wszystkim wiernym, ofiarodawcom, sympatykom i przyznającym się do parafii w Zarszynie owocnego przeżywania każdej Mszy Świętej. Niech udział w tym cudzie dokonującym się na naszych oczach będzie okazją do przemiany życia osobistego, rodzinnego i zawodowego.


Błogosławionych Świąt
i szczęśliwego następnego 2021 roku 
życzy 
ks. Zdzisław Babiarz

Jasełka

Rekolekcje adwentowe





Adwent to przygotowanie do Świąt Bożego Narodzenia. Przygotowujemy nasze serca na przyjęcie Pana Jezusa, na Boże Narodzenie. Dobrym sposobem na przygotowanie się na Boże Narodzenie są rekolekcje. Zapraszamy serdecznie do wysłuchania bardzo ciekawych nauk rekolekcyjnych, które wygłosił w Radiu Maryja ks. Bogusław Jaworowski ze Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny:









List Metropolity Przemyskiego na Adwent 2020



LIST PASTERSKI 
Metropolity Przemyskiego na Adwent 2020 
Zgromadzeni na świętej wieczerzy - Eucharystia tajemnicą celebrowaną 


Drodzy Diecezjanie! 

W ubiegłym roku liturgicznym rozpoczęliśmy w Kościele w Polsce trzyletni cykl formacyjny poświęcony Eucharystii jako „Wielkiej tajemnicy wiary”. W pierwszym roku próbowaliśmy zgłębiać prawdy katechizmowe, doktrynalne, związane z Eucharystią jako tajemnicą wyznawaną. 

Wraz z pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, a tym samym i duszpasterski, który przeżywać będziemy pod hasłem: Zgromadzeni na świętej wieczerzy. Naszą uwagę formacyjną i postawę chrześcijańską skoncentrujemy na Eucharystii jako tajemnicy celebrowanej, a więc przeżywanej pobożnie i z wiarą. Zostajemy również zaproszeni do tego, aby na nowo odkrywać znaczenie przeżywania Dnia Pańskiego – chrześcijańskiego sensu niedzieli. 

I. Zgromadzeni na świętej wieczerzy – celebrowanie, świętowanie Eucharystii 

Celebracja to słowo wywodzące się z łacińskiego „celebrare”, które można przetłumaczyć jako: uczęszczanie, praktykowanie, powtarzanie, sławienie. W liturgii Kościoła katolickiego celebrowanie oznacza naszą wierną obecność, odpowiednie usposobienie, wyrażające się w sprawowaniu i uczestnictwie w nabożeństwach, które oddają należną cześć Bogu i prowadzą do uświęcenia człowieka. Trzeba nam pamiętać, że w zgromadzeniu liturgicznym najważniejszy jest Bóg i nasza z Nim więź. 

Przywołajmy słowa kard. Roberta Saraha: To Bóg, a nie człowiek stanowi centrum liturgii. Przychodzimy na nią, by oddać Mu cześć. Liturgia nie jest ani o tobie, ani o mnie. Nie celebrujemy w niej naszej własnej tożsamości lub osiągnięć, czy wspierania własnej kultury i lokalnych religijnych zwyczajów. Liturgia jest najpierw i przede wszystkim o Bogu i o tym, co On dla nas uczynił. W swojej Opatrzności Bóg założył Kościół i ustanowił Świętą liturgię w tym celu, abyśmy mogli składać Mu prawdziwy kult według zasad ustanowionego przez Zbawiciela Nowego Przymierza. Fundamentalne jest, byśmy zrozumieli tę wyjątkowość katolickiego kultu, ponieważ w ostatnich dziesięcioleciach widzieliśmy wiele liturgicznych celebracji, gdzie ludzie, różne osobowości i dokonania człowieka były tak uwypuklone, że niemalże wykluczyły Boga[1]. 

Eucharystia jest więc celebrowaniem bezpośredniej – sakramentalnej obecności samego Chrystusa. Zbawiciel jest w tym sakramencie darem ofiarnym i Pokarmem. Zgromadzeni na świętej wieczerzy musimy pamiętać, że Eucharystia to nie coś, ale KTOŚ, że jest to spotkanie z Osobą w klimacie wieczernika[2]. Gospodarzem Eucharystii jest Chrystus. Nie jest nim biskup, kapłan, ani żadna inna osoba. 

Na spotkanie z Panem Bogiem w Eucharystii trzeba się odpowiednio przygotować i bardzo tego spotkania pragnąć. Nasze uczestnictwo w niedzielnej Mszy św. powinno być motywowane nie tyle przykazaniem kościelnym, co inspirowane chęcią spotkania z żywym Jezusem, obecnym w eucharystycznym Chlebie, wdzięcznością wobec otrzymanych łask oraz pragnieniem doświadczenia chrześcijańskiej wspólnoty, zgromadzonej na świętej wieczerzy, będącej urzeczywistnieniem wieczernika. 

Celebracja Eucharystii zaczyna się jeszcze przed jej rozpoczęciem w kościele. Dokonuje się to w naszych sercach i domach, kiedy się do niej przygotowujemy poprzez skupienie, odpowiedni ubiór czy wzbudzenie intencji modlitewnej. Pamiętajmy o tym, że ważnym elementem przygotowania do liturgii może być wcześniejsze przeczytanie Słowa Bożego, przypisanego na niedzielną Mszę św. oraz zapoznanie się komentarzami wyjaśniającymi jego sens, proponowanymi przez prasę i media katolickie. W przygotowaniu dalszym trzeba wzbudzić akt wiary i uświadomić sobie, że wychodzę poszukiwać szczególnej Osoby, którą jest Jezus – mój Pan i Zbawiciel. Tak czynili biblijni bohaterowie, pragnący przemieniającego spotkania z Jezusem z Nazaretu. 

Cennych wskazówek, dotyczących uczestnictwa w Eucharystii i jej przeżywania, udziela św. Józef Sebastian Pelczar, którego obieramy na patrona obecnego roku duszpasterskiego w naszej Archidiecezji: 

Każdej Mszy św. słuchaj tak, jakbyś był na Golgocie w owej chwili, kiedy się spełniała Ofiara krzyżowa, a więc z wiarą Jana świętego, ze skruchą Magdaleny, z miłością Bogarodzicy. Nie ma sprawy świętszej i korzystniejszej, jak Msza święta, w której Pan Jezus ponawia w sposób bezkrwawy Ofiarę krzyżową i przyswaja nam jej owoce. 

Znamiennym jest łączenie przez niego Eucharystii z Męką Chrystusa: Msza Święta jest sprawą straszliwą, bo jest odnowieniem śmierci krzyżowej i przedłużeniem tajemnicy Odkupienia. Gdy więc słuchamy Mszy Świętej, niech się nam zdaje, że jesteśmy na Kalwarii pod krzyżem Zbawiciela, że spoglądamy na jego Ciało zranione, na głowę cierniem skłutą, na ręce gwoźdźmi przebite, na Serce włócznią przeszyte[3]. 

Według zamysłu Bożego, Eucharystia ma być także ucztą, na którą jesteśmy wszyscy zaproszeni. Jak uczy św. Józef Sebastian, Stół Pański jest ciągle zastawiony, a słudzy Pańscy zapraszają ustawicznie na biesiadę... Jezus chce być pokarmem...[4]. 

Nie szukajmy zatem błahych powodów, wymówek, które pozbawiają nas udziału w niedzielnej Mszy świętej. Oczywiście zdarzają się sytuacje, które uniemożliwiają uczestnictwo w Eucharystii. Pamiętajmy jednak, że transmisja jest zawsze jedynie namiastką naszego przeżywania niedzielnej Mszy świętej. Jeśli przychodzi nam uczestniczyć w liturgii duchowo za pomocą transmisji radiowej, telewizyjnej lub internetowej, postarajmy się przeżywać ją w skupieniu, wzbudzając w sobie pragnienie przyjęcia Chrystusa w Komunii świętej duchowej. Kiedy to tylko możliwe, trzeba jednak powrócić do Eucharystii z oczyszczonym sercem, z odnowionym zadziwieniem, z mocniejszym pragnieniem, by spotkać Pana, trwać przy Nim i przyjąć Go, aby zanieść Go braciom, dając świadectwo życia wypełnionego wiarą, miłością i nadzieją[5]. 

Męczennicy z Abiteny, z początku IV wieku, w obliczu wyroku śmierci, odpowiedzieli swoim sędziom: Nie możemy żyć bez wspólnoty chrześcijańskiej, rodziny Pana: potrzebujemy spotkań z braćmi, z którymi nas łączy dziecięctwo Boże, braterstwo z Chrystusem, powołanie i dążenie do świętości i zbawienia dusz w całej bogatej różnorodności wieku, osobistych historii życia, charyzmatów i powołań[6]. 

W kontekście Mszy Świętej, przeżywanej jako tajemnicy celebrowanej, warto ponownie odkryć znaczenie i wartość ciszy, milczenia. Milcząc, stajemy się gotowi na to, by przemówił do nas Jezus. Wówczas, w skupieniu, w odpowiedniej dyspozycji umysłu i serca, jesteśmy w stanie zebrać myśli i zamienić je w szczerą modlitwę, rozmowę z Bogiem. Piękną praktyką, przyjętą w naszej Archidiecezji, są modlitwy wspólne, np. Godzinki, różaniec czy Koronka do Bożego Miłosierdzia, odmawiane przed Mszą św. To zwyczaje godne podtrzymania. Zachęcam jednak, aby przed rozpoczęciem Mszy świętych, podczas adoracji eucharystycznych, przewidzieć czas na modlitwę w milczeniu, na ciszę, w której, jak ufam, będzie do nas przemawiał Bóg, udzielając nam wewnętrznych poruszeń i duchowych inspiracji. 

Odnówmy w naszym religijnym życiu właściwe zachowanie i postawy, które powinny cechować człowieka wiary w miejscach przeznaczonych do sprawowania kultu, czyli w świątyniach, kaplicach, cmentarzach i podczas celebracji liturgicznych. Wchodzącym do świątyni, niech płonąca przy tabernakulum wieczna lampka przypomina o obecności Jezusa Eucharystycznego. Okazujmy Jezusowi, obecnemu w Najświętszym Sakramencie, należną cześć, wyrażoną przez pełną szacunku postawę ciała – przyklęknięcie lub ukłon. Dbajmy o postawę wyciszenia i skupienia. 

Kościół nieustannie zaprasza także wiernych świeckich, aby czynnie współtworzyli celebrację Mszy świętej. Dokonuje się to przez czytanie Słowa Bożego, modlitwę wiernych oraz służbę przy ołtarzu, zarówno ministrantów i lektorów, jak i osób starszych. Spróbujmy uwierzyć i zrozumieć, że nasze czynne zaangażowanie w liturgię jest włączeniem się w tajemnicę Wieczernika, byciem w bliskości Jezusa, który za nas składa w ofierze siebie samego. W tym miejscu ponawiam apel do wiernych i kapłanów, aby ze wszystkich sił starali się w ramach apostolskiego zaangażowania o zachęcanie oraz zapraszanie dzieci i młodzieży do służby przy ołtarzu Pańskim, a także o ich stałą formację w Liturgicznej Służbie Ołtarza i w Eucharystycznym Ruchu Młodych. 

II. Niedziela dniem radości, odpoczynku i solidarności[7] – Świętowanie niedzieli 

Przeżywając tajemnicę Eucharystii, uczestnicząc w niej podczas niedzielnych Mszy świętych, zechciejmy przedłużać ją na całe nasze życie. Będziemy to czynić zawsze, ilekroć ofiarujemy Panu Bogu dobrze przeżyty dzień Pański, w atmosferze radości, odpoczynku oraz wspólnoty z rodziną i najbliższymi. 

Dzień radości jest związany z paschalnym spotkaniem z Chrystusem podczas niedzielnej pamiątki zmartwychwstania, jaką jest Eucharystia. Nie powinniśmy jednak poprzestawać na przeżywaniu niedzieli wyłącznie jako czasu odpoczynku i rekreacji. Uczeń Chrystusa, dążący do dojrzałości wiary, powinien promieniować oraz dzielić się radością i nadzieją z innymi członkami rodziny, sąsiedztwa czy wspólnoty parafialnej, nawet w najtrudniejszych okolicznościach życia. Radość chrześcijańska, ta prawdziwa, jest przecież jednym z owoców działania w nas Ducha Świętego[8]. Jako apostołowie Jezusa, zasiewajmy optymizm, wyrastający z ufności w Bożą Opatrzność, zażegnujmy spory rodzinne i sąsiedzkie. Dbajmy, aby w sercach i na twarzach otaczających nas osób pojawiał się uśmiech, będący owocem chrześcijańskiej radości i nadziei. 

Niedziela, jako dzień odpoczynku, pomaga nam zdystansować się od codziennych zajęć i trosk. Dzięki temu mamy szansę przypominać sobie o właściwej hierarchii wartości, na szczycie której mają znajdować się wartości duchowe. To okazja, by dostrzec bliźniego, w szczególności tego, z którym mieszkamy w jednym domu. Niedzielny odpoczynek pozwala nam również dostrzegać piękno otaczającego nas świata i rozpoznawać w nim z zachwytem wielkość Boga-Stwórcy. 

Świętowanie niedzieli jako dnia solidarności z braćmi otwiera nas z kolei na bliźniego będącego w potrzebie. Św. Jan Paweł II uczy nas, że niedziela powinna również być dniem, w którym wierni mogą się poświęcić dziełom miłosierdzia, działalności charytatywnej i apostolstwu. Wewnętrzne uczestnictwo w radości zmartwychwstałego Chrystusa oznacza także głęboki udział w miłości pulsującej w Jego Sercu: nie ma radości bez miłości! Tak więc niedzielna Eucharystia bynajmniej nie zwalnia wiernych z obowiązku miłosierdzia, ale przeciwnie – jeszcze bardziej przynagla ich do podejmowania «wszelkich dzieł miłości, pobożności i apostolstwa, aby one jasno świadczyły, że jakkolwiek chrześcijanie nie są z tego świata, są jednak światłością świata i oddają chwałę Bogu wobec ludzi»[9]. 

Jakże pięknym wyrazem naszej solidarności z ubogimi i potrzebującymi są wigilijne świece, które stawiamy na świątecznym stole, a które oznaczają zawsze wymierną pomoc, okazywaną szczególnie dzieciom i młodzieży. Świece te, rozprowadzane przez Caritas Archidiecezji Przemyskiej, zaniesione po wieczerzy wigilijnej na groby naszych bliskich zmarłych, są wyrazem duchowej łączności z tymi, którzy poprzedzili nas w pielgrzymce do domu Ojca. Pamiętajmy o duchowym i materialnym wspieraniu innych instytucji charytatywnych, takich jak Fundacja Wzrastanie czy Rycerskie i Szpitalne Bractwo św. Łazarza z Jerozolimy – Stowarzyszenie Katolickie w Przemyślu. 

Oby nie było wśród nas bliźnich, którzy w tych trudnych czasach chorób, w zbliżających się dniach świątecznych, czuliby się niezauważeni, samotni, pozbawieni dobrego słowa, obecności bliźniego, odwiedzin czy konkretnej pomocy. Jakże piękne były zwyczaje wspólnych odwiedzin w rodzinach, sąsiedzkich spotkań, czy też wspólnych wypraw pielgrzymkowych i turystycznych. Ważna jest, zwłaszcza w czasach pandemii, pamięć o chorych i cierpiących. Niekiedy wymogi sanitarne uniemożliwiają fizyczne odwiedziny, ale chrześcijańską solidarność można okazać przez dostarczanie pożywienia, zrobienie zakupów, zwłaszcza leków oraz aktywną pomoc w zapewnieniu opieki medycznej. 

Drodzy Bracia i Siostry! 

W niespokojnym czasie, jaki przeżywamy na progu nowego roku duszpasterskiego, stajemy przed wieloma wyzwaniami duszpasterskimi, które będziemy wspólnie rozwiązywać, pamiętając o głównym celu pracy pasterskiej, jakim jest pomoc każdemu człowiekowi w zbawieniu. Szczególnym wyzwaniem dla duszpasterzy i wiernych będzie umożliwienie wiernym dostępu do Słowa Bożego i sakramentów, zwłaszcza sakramentów pokuty i Eucharystii. Niektóre formy duszpasterskie będziemy musieli dostosowywać do warunków epidemiologicznych. W trosce o dobro dusz i formację wiernych, wiele spotkań formacyjnych odbywa się w świątyniach z wykorzystaniem transmisji radiowych i internetowych, za pośrednictwem naszego diecezjalnego Radia FARA oraz innych redakcji katolickich. Przyjmujcie ze zrozumieniem proponowane przez Waszych duszpasterzy inicjatywy i formy oraz chętnie odpowiadajcie na nie swoim zaangażowaniem. Włączajcie w nie także Wasze dzieci. 

W obecnej sytuacji, nie będziemy mogli przeżywać tradycyjnej formy wizyty kolędowej, która dawała sposobność do indywidualnych rozmów oraz wspólnej modlitwy rodzinnej z obecnością duszpasterza. Zachęcam zatem wiernych i duszpasterzy, aby w ramach wizyty duszpasterskiej, organizowali spotkania w świątyni. Wierni z konkretnych ulic, rejonów lub numerów domów będą zapraszani przez duszpasterzy do kościoła, aby uczestniczyć w modlitwie w ich intencji i wziąć udział w obrzędzie błogosławieństwa rodzin. Wszystkich wiernych proszę, aby życzliwie przyjęli tę formę, która z powodu pandemii, wydaje się być jedyną możliwą do realizacji w całej Archidiecezji. Zgromadzeni na tej nietypowej „kolędzie”, wspólnie, w jedności i braterstwie, upraszajmy błogosławieństwo dla naszej Ojczyzny, Kościoła i Archidiecezji. 

Przeżywając obecny rok duszpasterski, poświęcony Eucharystii jako tajemnicy celebrowanej, pamiętajmy o katechezie domowej, rodzinnej. Formujmy siebie, dzieci i młodzież do dobrego przeżywania największego daru pozostawionego nam przez Jezusa: Jego świętej Obecności. Pomocą dla nas i dla katechezy rodzinnej niech będzie rozprowadzany przez Waszych duszpasterzy w formie broszury Mały katechizm o Eucharystii. Znajdziemy tam praktyczne rady, jak przygotować się do odwiedzin chorego w domu, czym jest i jak przeżywać Komunię św. duchową i adorację, czym jest Wiatyk oraz wiele innych, pożytecznych wskazań, jak rozumieć i przeżywać Eucharystię. 

Drodzy Diecezjanie! 

Rozpoczynając nowy rok duszpasterski pod patronatem św. Józefa Sebastiana Pelczara, raz jeszcze oddajmy mu głos: 

Ilekroć uczestniczysz we Mszy Świętej, łącz się w duchu z Najwyższym Kapłanem Jezusem Chrystusem i całym Kościołem tryumfującym, pielgrzymującym i cierpiącym, by złożyć tę Ofiarę Majestatowi Bożemu. Równocześnie ofiaruj siebie samego Trójcy Przenajświętszej przez Najsłodsze Serce Jezusowe i Najczystsze Serce Maryi. Złóż Bogu ofiarę z ciała swego przez pracę, pokutę i cierpienie, ofiarę z ducha swego przez wiarę pokorną, ofiarę z serca swego przez miłość gorącą, ofiarę ze swej woli przez posłuszeństwo dla Jego woli, ofiarę z całego życia przez wierna służbę[10]. 

Maryja, Niewiasta Eucharystii, niech uczy nas postawy wierności i trwania przy Chrystusie. 

Z serca błogosławię wszystkim mieszkańcom Archidiecezji Przemyskiej, w sposób szczególnym chorym i cierpiącym. 



✠ Adam Szal
Arcybiskup Metropolita Przemyski 





List należy odczytać we wszystkich kościołach i kaplicach Archidiecezji Przemyskiej w 1. Niedzielę Adwentu, 
tj. dnia 29 listopada 2020 r. 



***
[1] Fragment tekstu wygłoszonego przez prefekta Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów podczas Konferencji „Sacra liturgia” w Londynie, 5 lipca 2016 r. 

[2] Benedykt XVI, Deus caritas est, nr 1. 

[3] Św. J.S. Pelczar, Doskonałość chrześcijańska, t. 2, Przemyśl 1912, s. 297. 

[4] Św. J.S. Pelczar, Podręcznik adoracji Przenajświętszego Sakramentu, Przemyśl 1906, s. 178. 

[5] Kard. R. Sarah. Z radością powróćmy do Eucharystii. 

[6] Tamże. 

[7] Św. Jan Paweł II, Dies Domini. 

[8] Gal 6, 23. Por. św. Jan Paweł II, Dies Domini, pkt.4. 

[9] Tamże, pkt. 69. 

[10] Św. J.S. Pelczar, Podręcznik adoracji Przenajświętszego Sakramentu, Przemyśl 1906, s. 117-122.

Nowe zdjęcia w galerii

Zapraszam do obejrzenia nowych zdjęć w galerii. Zostały dodane zdjęcia z bierzmowania, lipcowych uroczystości odpustowych, konferencji historycznej wraz z wystawą oraz dożynek. Ponadto zostały opublikowane zdjęcia z odpustu parafialnego ku czci św. Marcina Biskupa oraz  zdjęcia świątyni i plebani.




Link do galerii: [zobacz]

Uroczystość odpustowa w Parafii Zarszyn



Dziś w dniu 11 listopada świętujemy Narodowe Święto Niepodległości. Pamiętajmy o tych, którzy przelewali swoją krew i oddawali życie w obronie Ojczyzny. Niech w tych dniach nie zabraknie nas przy mogiłach żołnierzy z lat 1918 -1920 i modlitewnej o nich pamięci. 

Msze Święte w naszym kościele będą o godz. 8:00, uroczysta suma o 11:00 oraz 16:00. 



11 listopada to także dzień naszego odpustu parafialnego - wspomnienie św. Marcina Biskupa.

Marcin urodził się ok. 316 r. w Panonii, na terenie dzisiejszych Węgier, w rodzinie pogańskiej. Jego ojciec był rzymskim trybunem wojskowym. Prawdopodobnie imię Martinus pochodzi od Marsa, boga wojny. Mając 15 lat wstąpił do armii. Co do tego, ile lat służył w wojsku, hagiografowie toczą spory. Według jednych 25, inni podają, że tylko 5. Ale wydarzenie, które wszyscy czciciele wspominają, miało miejsce w okresie tej służby. Żebrakowi proszącemu o jałmużnę u bram miasta Amiens Marcin oddał połowę swej opończy. Następnej nocy ukazał mu się Chrystus odziany w ten płaszcz i mówiący do aniołów: "To Marcin okrył mnie swoim płaszczem".

Pod wpływem tego wydarzenia Marcin przyjął chrzest i opuścił wojsko, uważając, że wojowanie kłóci się z zasadami wiary. W innych życiorysach znajdujemy informację, że spotkanie z żebrakiem nastąpiło już po chrzcie; Marcin jako chrześcijanin nie mógł służyć w wojsku, dlatego musiał z niego wystąpić. Wielką troską Marcina było nawrócenie swoich rodziców, do którego doprowadził wkrótce po opuszczeniu armii. Następnie udał się do św. Hilarego, biskupa Poitiers (we Francji), stając się jego uczniem. Został akolitą, a następnie diakonem. Po pewnym czasie osiadł jako pustelnik na wysepce Gallinaria w pobliżu Genui, gromadząc wokół siebie wielu uczniów. W 361 r. założył pierwszy klasztor w Galii - w Liguge. Dziesięć lat później w 371 r. , mimo jego sprzeciwu, lud wybrał go biskupem Tours. Sam odbył wiele wypraw misyjnych. Rozpoczął chrystianizację prowincji galijskiej i prowadził ją w sposób bardzo systematyczny. Był znanym apostołem wsi. Jako były wojskowy nie zrażał się niepowodzeniami, ale konsekwentnie realizował wytyczone sobie zadania.
Jeszcze za życia nazywany był mężem Bożym. Współczesny mu hagiograf Sulpicjusz Sewer zanotował wiele cudów wymodlonych przez biskupa Marcina, a także wielką liczbę nawróconych przez niego pogan. Sulpicjusz opisuje także zmagania tego misjonarza z duchami nieczystymi, które atakowały go tym częściej, im więcej dusz nawracał na wiarę chrześcijańską.

Marcin zmarł 8 listopada 397 r. w Candes podczas podróży duszpasterskiej. Jego ciało sprowadzono do Tours i pochowano 11 listopada. Jako pierwszy wyznawca - nie-męczennik - zaczął odbierać cześć świętego w Kościele Zachodnim. Relikwie spoczywają w bazylice wzniesionej ku czci Świętego. 

Jest patronem dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków i żołnierzy. W ikonografii przedstawiany jest w stroju biskupa lub jako żołnierz oddający płaszcz żebrakowi. Jego atrybutami są: dzban, gęś na księdze, gęś u jego stóp, koń, księga, model kościoła, dwa psy lub żebrak u jego stóp.





Różaniec Do Granic Nieba


“Powiedziałam ci już, że jeżeli ludzie nie zaczną pokutować i nie poprawią się, Ojciec ześle na ludzkość straszliwą karę. Będzie to kara większa niż potop, nieporównywalna z niczym, co widział świat.” - tymi słowami Matka Boża w Akitcie ostrzegała siostrę Agnieszkę Katsuko Sasagawę w 1973 roku. 

W odpowiedzi na wezwanie Matki Bożej rozpoczęła się Akcja "Różaniec Do Granic Nieba" trwająca przez wszystkie dni oktawy Uroczystości Wszystkich Świętych. Nasza modlitwa ma być po pierwsze wynagrodzeniem wobec dzieci, które przez nasze grzechy lub zaniedbania nie mogły przyjść na świat, a po drugie pokutą za te grzechy i prośbą skierowaną do Boga o Miłosierdzie.

Przypominamy, że w naszej parafii gromadzimy się, aby odmawiać różaniec w ramach akcji codziennie o godz. 16:30.


Zachęcamy do włączenia się do modlitwy różańcowej!


Wypominki

 





Data

Dzień

mieszkańcy

3.11

wto

ul. Sportowa, ul. Browarna, 
ul. Parkowa, ul. Ogrodowa, ul. Cegielniana, ul. Leśna i ul. Polna

4.11

śro

ul. Łożańskiego, ul. Kortowa,
ul. Obszarowa i ul. Modrzewiowa

5.11

czw

ul. Rzeczna i ul. Wierzbowa

9.11

pon

ul. Beskidzka

10.11

wto

ul. Szkolna i ul. Stawowa

12.11

czw

ul. Bieszczadzka 1 - 100

13.11

pią

ul. Bieszczadzka 101 - końca

14.11

sob

ul. Wschodnia, ul. Poprzeczna
i ul. Długa

16.11

pon

ul. Zielona, ul. Zamieście
i ul. Jesionowa

17.11

wto

ul. Jaćmierska

18.11

śro

ul. Zielna i ul. Cicha

19.11

czw

ul. Myśliwiecka, ul. Wspólna,
ul. Sadowa, ul. Gołębia

21.11

sob

ul. Podkarpacka

23.11

pon

ul. Wiejska, ul. Wrzosowa

24.11

wto

ul. Spokojna, ul. Zachodnia,
ul. Chmielna,  ul. Rolna,
ul. Zamkowa, ul. Świerkowa

25.11

śro

ul. Kwiatowa

26.11

czw

ul. Zagumna, ul. Górna i ul. Lipowa

27.11

pią

ul. Słoneczna

28.11

sob

kto nie mógł wcześniej

Modlitwa o pokój




MODLITWA O POKÓJ
(na motywach Listu do Efezjan) 

Panie Jezu Chryste,
Ty, który jesteś naszym pokojem,
Ty, który zburzyłeś rozdzielający ludzi mur - wrogość,
Ty, który ludzi dalekich czynisz bliskimi,
Ty, który w sobie zadałeś śmierć wrogości!

Prosimy, zadaj śmierć także jakiejkolwiek wrogości w nas!
Daj nam światłe oczy serca, byśmy przestali widzieć w sobie wzajemnie przeciwników, a zobaczyli współdomowników - w Twoim Domu, a także w tym domu, który ma na imię Polska;
Nawróć nasze wzajemne myślenie o sobie, i daj nam słowa i czyny na miarę tego nawrócenia.
Włóż nam w usta – a jeszcze wcześniej w nasze myśli – słowa, które budują, nie rujnują; leczą, nie zadają ran; pocieszają, nie odbierają nadziei; niosą pokój, nie wywołują agresji.
Wskaż nam czyny konkretnej miłości i miłosierdzia, wokół których odbudujemy naszą wspólnotę.
Zwłaszcza w tak trudnej, obecnej chwili pandemii poprowadź nas do osób chorych i starszych,
tych, którzy przebywają na kwarantannie i tych, którzy opłakują swoich zmarłych.
Pomnóż w nas ofiarność i współczucie.
Uczyń każdego z nas „nowym człowiekiem”, a nastanie pokój!

Modlimy się za wszystkich!
O mądrość i pragnienie dobra wspólnego dla każdego, kto w obecnym sporze zabiera głos;
Za polityków wszystkich opcji w parlamencie i poza nim.
Za tych, którzy modlą się w kościołach, i za tych, którzy demonstrują.
Za wierzących w Boga, i za tych, którzy wartości prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna
wywodzą z „innych źródeł”;
Również za tych, którzy w tej chwili wcale ich nie szukają.
Ty - rozpoznany czy nierozpoznany – znajdź drogę do każdego z nas, wskaż nam właściwe drogi ku sobie nawzajem. I skutecznie nas po nich poprowadź.

Amen. 



Orędzie na Światowy Dzień Misyjny




Aktualnie posługuje na misjach 1883 polskich misjonarzy
i misjonarek. Przebywają oni w 99 krajach na 5 kontynentach. Dane Komisji Episkopatu Polski ds. Misji
z dnia 1 października 2020 r.

***

Orędzie na Światowy Dzień Misyjny 2020 R. 

„Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8) 

Drodzy bracia i siostry, 

Pragnę wyrazić wdzięczność Bogu za zaangażowanie, z jakim przeżywany był w całym Kościele, w październiku ubiegłego roku, Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny. Jestem przekonany, że przyczynił się on do pobudzenia nawrócenia misyjnego w wielu wspólnotach, na drodze wskazanej przez temat: „Ochrzczeni i posłani: Kościół Chrystusa w misji na świecie”. 

W tym roku, naznaczonym cierpieniami i wyzwaniami spowodowanymi przez pandemię Covid 19, to misyjne pielgrzymowanie całego Kościoła trwa nadal w świetle słowa, które znajdujemy w opisie powołania proroka Izajasza: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). Jest to nieustannie nowa odpowiedź na pytanie Pana: „Kogo mam posłać?” (tamże). To powołanie pochodzi z serca Boga, z Jego miłosierdzia, które rzuca wyzwanie zarówno Kościołowi, jak i ludzkości w obecnym kryzysie światowym. „Podobnie, jak uczniów z Ewangelii, ogarnęła nas niespodziewana i gwałtowna burza. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy w tej samej łodzi, wszyscy słabi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni, wszyscy wezwani do wiosłowania razem, wszyscy potrzebujący, by pocieszać się nawzajem. Na tej łodzi... jesteśmy wszyscy. Tak jak ci uczniowie, którzy mówią jednym głosem i wołają w udręce: „giniemy” (w. 38), tak i my zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy iść naprzód każdy na własną rękę, ale jedynie razem” (Rozważanie na Placu św. Piotra, 27 marca 2020 r.). Jesteśmy naprawdę zaskoczeni, zdezorientowani i przestraszeni. Cierpienie i śmierć sprawiają, że doświadczamy naszej ludzkiej kruchości; ale jednocześnie wszyscy dostrzegamy silne pragnienie życia i wyzwolenia od zła. W tym kontekście, powołanie do misji, zaproszenie do wyjścia ze swoich ograniczeń ze wzglądu na miłość Boga i bliźniego jawi się jako szansa dzielenia się, służby, wstawiennictwa. Misja, którą Bóg powierza każdemu z nas, sprawia, że przechodzimy od bojaźliwego i zamkniętego „ja” do „ja” odnalezionego i odnowionego przez dar z siebie. 

W ofierze krzyżowej, w której wypełnia się misja Jezusa (por. J 19, 28-30), Bóg objawia, że Jego miłość jest dla każdego i dla wszystkich (por. J 19, 26-27). I prosi nas o naszą osobistą gotowość do bycia posłanymi, ponieważ On jest Miłością w odwiecznej dynamice misyjnej, zawsze wychodzącej poza siebie samego, aby dać życie. Z miłości do człowieka, Bóg Ojciec posłał swego Syna Jezusa (por. J 3, 16). Jezus jest misjonarzem Ojca: Jego Osoba i Jego dzieło jest całkowitym posłuszeństwem woli Ojca (por. J 4, 34; 6, 38; 8, 12-30; Hbr 10, 5-10). Z kolei Jezus, dla nas ukrzyżowany i zmartwychwstały, pociąga nas w swojej dynamice miłości swoim Duchem, ożywiającym Kościół, który czyni nas uczniami Chrystusa i posyła nas na misje do świata i do narodów. 

„Misja, «Kościół wychodzący» nie jest programem, zamiarem, który należy zrealizować wysiłkiem woli. To Chrystus sprawia, że Kościół wychodzi ze swoich ograniczeń. W misji głoszenia Ewangelii wyruszasz, ponieważ Duch cię pobudza i niesie” (Senza di Lui non possiamo far nulla, LEV - San Paolo, 2019, 16-17). Bóg zawsze miłuje jako pierwszy i z tą miłością nas spotyka i nas powołuje. Nasze osobiste powołanie wynika z faktu, że jesteśmy synami i córkami Boga w Kościele, będącym Jego rodziną, braćmi i siostrami w tej miłości, której świadectwo dał nam Jezus. Wszyscy jednak mają ludzką godność opartą na Bożym powołaniu, aby byli dziećmi Bożymi, i by stawali się w sakramencie chrztu i w wolności wiary tym, czym są od zawsze w sercu Boga. 

Już fakt, że otrzymaliśmy darmo życie, stanowi domyślne zaproszenie do wejścia w dynamikę daru z siebie: ziarno, które w ochrzczonych nabierze dojrzałej formy jako odpowiedź na miłość w małżeństwie i dziewictwie dla królestwa Bożego. Życie ludzkie rodzi się z miłości Boga, wzrasta w miłości i dąży ku miłości. Nikt nie jest wykluczony z miłości Boga, a w świętej ofierze Jezusa Syna na krzyżu Bóg zwyciężył grzech i śmierć (por. Rz 8, 31-39). Dla Boga zło - a nawet grzech - staje się wyzwaniem, by kochać i to kochać coraz bardziej (por. Mt 5, 38-48; Łk 23, 33-34). Dlatego w tajemnicy paschalnej Boże miłosierdzie leczy pierwotną ranę ludzkości i wylewa się na cały wszechświat. Kościół - powszechny sakrament miłości Boga do świata - kontynuuje w dziejach misję Jezusa i posyła nas wszędzie, aby przez nasze świadectwo wiary i głoszenie Ewangelii Bóg mógł ponownie ukazać swoją miłość oraz dotknąć i przemienić serca, umysły, ciała, społeczeństwa i kultury w każdym miejscu i czasie. 

Misja jest wolną i świadomą odpowiedzią na powołanie Boga. Ale to powołanie możemy dostrzec tylko wtedy, gdy przeżywamy osobistą relację miłości z Jezusem żyjącym w swoim Kościele. Zadajmy sobie pytanie: czy jesteśmy gotowi na przyjęcie obecności Ducha Świętego w naszym życiu, do usłyszenia powołania na misję, czy to na drodze małżeństwa, czy też na drodze dziewictwa konsekrowanego lub święceń kapłańskich, a w każdym razie w zwykłym powszednim życiu? Czy jesteśmy gotowi, aby być posłanymi wszędzie, żeby świadczyć o naszej wierze w Boga, Miłosiernego Ojca, aby głosić Ewangelię zbawienia Jezusa Chrystusa, aby mieć udział w Bożym życiu Ducha Świętego budując Kościół? Czy podobnie jak Maryja, Matka Jezusa, jesteśmy gotowi bez zastrzeżeń służyć woli Bożej (por. Łk 1, 38)? Ta wewnętrzna dyspozycyjność jest bardzo ważna, aby móc odpowiedzieć Bogu: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). I to nie w sposób abstrakcyjny, ale w dniu dzisiejszym Kościoła i historii. 

Zrozumienie tego, co Bóg nam mówi w tych czasach pandemii, staje się wyzwaniem także dla misji Kościoła. Choroba, cierpienie, strach i izolacja wzywają nas do zadawania sobie pytań. Ubóstwo osób umierających samotnie, tych, którzy są pozostawieni sami sobie, tracących pracę i płacę, tych, którzy nie mają domu i pożywienia, każe się nam zastanowić. Zmuszeni do dystansu fizycznego i do pozostawania w domu, jesteśmy zaproszeni do ponownego odkrycia, że potrzebujemy relacji społecznych, a także wspólnotowej relacji z Bogiem. Sytuacja ta, nie powiększając naszej nieufności i obojętności, powinna skłonić nas do zwrócenia większej uwagi na nasz sposób odnoszenia się do innych. A modlitwa, w której Bóg dotyka i porusza nasze serca, otwiera nas na potrzebę miłości, godności i wolności naszych braci, a także na troskę o całe stworzenie. Niemożność gromadzenia się jako Kościół w celu sprawowania Eucharystii sprawia, że mamy udział w sytuacji wielu wspólnot chrześcijańskich, które nie mogą odprawiać Mszy św. w każdą niedzielę. W tym kontekście jest do nas ponownie skierowane pytanie, które zadaje nam Bóg: „Kogo mam posłać?”, i oczekuje On od nas wielkodusznej i stanowczej odpowiedzi: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). Bóg wciąż szuka, kogo mógłby posłać na świat i do narodów, aby dawać świadectwo o Jego miłości, o Jego zbawieniu od grzechu i śmierci, Jego wyzwoleniu od zła (por. Mt 9, 35-38; Łk 10, 1-12). 

Obchody Światowego Dnia Misyjnego oznaczają również potwierdzenie, że modlitwa, refleksja i pomoc materialna z waszych ofiar są szansą na aktywne uczestnictwo w misji Jezusa w Jego Kościele. Miłość wyrażona w zbiórkach podczas celebracji liturgicznych trzeciej niedzieli października ma na celu wsparcie pracy misyjnej, prowadzonej w moim imieniu przez Papieskie Dzieła Misyjne, aby wyjść naprzeciw duchowym i materialnym potrzebom narodów i Kościołów na całym świecie, dla zbawienia wszystkich. 

Niech Najświętsza Maryja Panna, Gwiazda Ewangelizacji i Pocieszycielka strapionych, misyjna uczennica swego Syna Jezusa, nadal wstawia się za nami i niech nas wspiera. 

Rzym, u św. Jana na Lateranie, 31 maja 2020, uroczystość Zesłania Ducha Świętego. 

Franciscus

Aktualności




W dnu 11 października 2020 r. o godz. 15:00 w Strachocinie na wzgórzu zwanym Bobolówka, abp Adam Szal poświęci rozbudowaną kaplicę polową i 9 nowych figur świętych. Ten obrzęd rozpocznie oktawę modlitw w intencji Ojczyzny i ustanie epidemii za przyczyną św. Andrzeja Boboli, który objawiając się Fulli Horak 3 maja 1938 roku powiedział: 

Ludzie nie dość gorąco i nie tak jak trzeba zwracają się do mnie. Mogę być bardzo pomocny w zażegnywaniu wielkich katastrof. Mogę nieść ulgę w cierpieniu. 

Jak skuteczna jest modlitwa do Boga za przyczyną św. Andrzej przekonali się Warszawiacy w roku 1920, którzy w obliczu zbliżających się Sowietów podjęli nowennę do Błogosławionego wówczas Andrzeja Boboli. W ostatnim dniu nowenny dokonał się Cud nad Wisłą, a Andrzej Bobola w podzięce za udział w tym cudzie został kanonizowany. 


Z taką wiarą i my pragniemy się zwrócić do św. Andrzeja w intencji naszej Ojczyzny i o ustania epidemii w miejscu, które on sam wybrał, aby go czcić. W dniu 12 października, w poniedziałek, do wzięcia udziału w tej modlitwie zaproszeni są mieszkańcy parafii z dekanatu jaćmierskiego. Jako bliscy sąsiedzi Strachociny zapraszamy Was, mieszkańców Zarszyna i Posady Zarszyńskiej do wzięcia udziału w tej modlitwie. Rozpoczniemy ją o godz. 17:00 odmówieniem różańca pielgrzymując po Bobolówce z relikwiami św. Andrzeja Boboli, a po nim kapłani odprawią Mszę św. prosząc Boga o pomoc dla siebie, naszych rodzin i parafii, oraz dla naszej Ojczyzny. 

2. W dzisiejszą niedzielę kolejny raz w naszym kraju obchodzimy Dzień Papieski. Dziękujemy Bogu za wieloletnią posługę papieża Polaka, a jednocześnie prosimy o jego wstawiennictwo, abyśmy wytrwali na wytyczonej przez niego drodze. 

Zapraszamy do wysłuchania audycji przygotowanej specjalnie na jubileuszowy XX Dzień Papieski:




3. Dzisiaj swoimi ofiarami wspieramy Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która została powołana przez Episkopat Polski dla upamiętnienia pontyfikatu Ojca Świętego Jana Pawła II. Głównym celem fundacji jest promowanie nauczania papieża Polaka i wspieranie określonych przedsięwzięć społecznych, głównie w dziedzinie edukacji i kultury. Z tych środków m.in. fundowane są stypendia dla uzdolnionej, a pochodzącej z ubogich rodzin młodzieży. Polecam tę zbiórkę życzliwości Parafian. 


***
Przed nami Uroczystość Wszystkich Świętych porządkując groby bliskich zmarłych pamiętajmy o zasadach ludzkiej przyzwoitości i troski o mogiły naszych bliskich. Każdy grób ma swojego opiekuna i bardzo proszę zgłosić kto się opiekuje którym grobem wysyłając na maila lub zgłoszenie telefoniczne. Możliwe jest także skorzystanie z formularza dostępnego TUTAJ
Sprawa jest ważna ponieważ mamy wiele grobów zaniedbanych i nie wiemy co dalej z ich pielęgnacją. Kolejna sprawa to brak informacji jakie osoby w danym grobie spoczywają (oznaczenie BD) i w takiej sytuacji jest prośba, aby to zgłosić w celu uzupełnienia i wprowadzenia do internetowej bazy danych.



Przypomnienie


***
Przed nami Uroczystość Wszystkich Świętych porządkując groby bliskich zmarłych pamiętajmy o zasadach ludzkiej przyzwoitości i troski o mogiły naszych bliskich. Każdy grób ma swojego opiekuna i bardzo proszę zgłosić kto się opiekuje którym grobem wysyłając na maila lub zgłoszenie telefoniczne. Możliwe jest także skorzystanie z formularza dostępnego TUTAJ
Sprawa jest ważna ponieważ mamy wiele grobów zaniedbanych i nie wiemy co dalej z ich pielęgnacją. Kolejna sprawa to brak informacji jakie osoby w danym grobie spoczywają (oznaczenie BD) i w takiej sytuacji jest prośba, aby to zgłosić w celu uzupełnienia i wprowadzenia do internetowej bazy danych.


Aktualny porządek mszy świętych


Porządek mszy świętych i nabożeństw:

Msze święte w niedziele i uroczystości:
- 8:00
- 10:00 (suma)
- 16:00

Msze święte w dzień powszedni
- 17:00


Nabożeństwa stałe:
- każda środa - nowenna do Matki Bożej Szkaplerznej


***
Przypominamy, że kancelaria parafialna czynna od poniedziałku do piątku po Mszy św. wieczornej. Kontakt telefoniczny jest możliwy pod numerem telefonu: 699 671 018.

Harmonogram

 



Ogłoszenie


*** 
Zestawienie - stan na 31 sierpnia 2020 r.


Ulica:
ogólna ilość:
organy:
sprzątanie
i potrzeby:
domów
rodzin
domów
rodzin
domów
rodzin
PZ  - BESKIDZKA
38
44
19
20
13
13
Z - BIESZCZADZKA
60
71
36
39
25
27
PZ  - BROWARNA
13
16
2
2
1
2
PZ  - CEGIELNIANA
11
13
5
7
6
8
PZ  - CHMIELNA
2
2
1
1
2
2
Z - CICHA
9
11
8
8
5
5
Z - DŁUGA
21
24
8
8
5
5
Z - GOŁĘBIA
5
5
2
2
0
0
PZ  - GÓRNA
5
7
3
4
2
3
Z - JAĆMIERSKA
26
31
14
14
8
8
Z - JESIONOWA
7
8
4
5
4
5
PZ  - KORTOWA
2
2
0
0
0
0
PZ  - KWIATOWA
34
45
22
22
9
9
PZ  - LEŚNA
2
2
1
1
1
1
Z - LIPOWA
11
14
3
3
1
1
PZ  - ŁOŻAŃSKIEGO
13
15
9
9
5
5
PZ - MODRZEWIOWA
8
11
5
7
4
4
Z - MYŚLIWIECKA
4
5
2
2
2
2
PZ  - OBSZAROWA
5
5
2
2
1
1
PZ  - OGRODOWA
0
0
0
0
0
0
PZ  - PARKOWA
2
3
0
0
0
0
PZ  - PODKARPACKA
18
21
9
9
7
7
Z - PODKARPACKA
4
4
2
2
2
2
PZ  - POLNA
3
3
0
0
0
0
Z - POPRZECZNA
6
6
4
4
3
3
PZ  - ROLNA
3
3
2
2
1
1
PZ  - RZECZNA
14
19
10
10
5
5
Z - SADOWA
10
12
7
7
4
4
PZ  - SŁONECZNA
28
36
18
21
16
18
Z - SPOKOJNA
9
11
6
7
5
5
PZ  - SPORTOWA
2
2
0
0
0
0
PZ  - STAWOWA
8
8
5
5
2
2
Z - SZKOLNA
13
16
6
7
6
5
PZ  - ŚWIERKOWA
6
7
4
4
3
3
Z - WIEJSKA
15
20
9
12
7
9
PZ  - WIERZBOWA
9
11
6
6
4
4
PZ  - WRZOSOWA
5
6
3
3
3
3
Z - WSCHODNIA
3
5
1
1
1
1
Z - WSPÓLNA
4
5
2
2
2
2
Z - ZACHODNIA
4
4
3
3
1
1
PZ  - ZAGUMNA
8
8
4
4
2
2
Z - ZAMIEŚCIE
13
14
8
8
4
4
PZ  - ZAMKOWA
5
5
2
2
1
1
Z - ZIELNA
17
20
10
10
5
6
Z - ZIELONA
5
7
4
6
3
4
RAZEM:
490
587
271
291
181
193