Wypominki

 





Data

Dzień

mieszkańcy

3.11

wto

ul. Sportowa, ul. Browarna, 
ul. Parkowa, ul. Ogrodowa, ul. Cegielniana, ul. Leśna i ul. Polna

4.11

śro

ul. Łożańskiego, ul. Kortowa,
ul. Obszarowa i ul. Modrzewiowa

5.11

czw

ul. Rzeczna i ul. Wierzbowa

9.11

pon

ul. Beskidzka

10.11

wto

ul. Szkolna i ul. Stawowa

12.11

czw

ul. Bieszczadzka 1 - 100

13.11

pią

ul. Bieszczadzka 101 - końca

14.11

sob

ul. Wschodnia, ul. Poprzeczna
i ul. Długa

16.11

pon

ul. Zielona, ul. Zamieście
i ul. Jesionowa

17.11

wto

ul. Jaćmierska

18.11

śro

ul. Zielna i ul. Cicha

19.11

czw

ul. Myśliwiecka, ul. Wspólna,
ul. Sadowa, ul. Gołębia

21.11

sob

ul. Podkarpacka

23.11

pon

ul. Wiejska, ul. Wrzosowa

24.11

wto

ul. Spokojna, ul. Zachodnia,
ul. Chmielna,  ul. Rolna,
ul. Zamkowa, ul. Świerkowa

25.11

śro

ul. Kwiatowa

26.11

czw

ul. Zagumna, ul. Górna i ul. Lipowa

27.11

pią

ul. Słoneczna

28.11

sob

kto nie mógł wcześniej

Modlitwa o pokój




MODLITWA O POKÓJ
(na motywach Listu do Efezjan) 

Panie Jezu Chryste,
Ty, który jesteś naszym pokojem,
Ty, który zburzyłeś rozdzielający ludzi mur - wrogość,
Ty, który ludzi dalekich czynisz bliskimi,
Ty, który w sobie zadałeś śmierć wrogości!

Prosimy, zadaj śmierć także jakiejkolwiek wrogości w nas!
Daj nam światłe oczy serca, byśmy przestali widzieć w sobie wzajemnie przeciwników, a zobaczyli współdomowników - w Twoim Domu, a także w tym domu, który ma na imię Polska;
Nawróć nasze wzajemne myślenie o sobie, i daj nam słowa i czyny na miarę tego nawrócenia.
Włóż nam w usta – a jeszcze wcześniej w nasze myśli – słowa, które budują, nie rujnują; leczą, nie zadają ran; pocieszają, nie odbierają nadziei; niosą pokój, nie wywołują agresji.
Wskaż nam czyny konkretnej miłości i miłosierdzia, wokół których odbudujemy naszą wspólnotę.
Zwłaszcza w tak trudnej, obecnej chwili pandemii poprowadź nas do osób chorych i starszych,
tych, którzy przebywają na kwarantannie i tych, którzy opłakują swoich zmarłych.
Pomnóż w nas ofiarność i współczucie.
Uczyń każdego z nas „nowym człowiekiem”, a nastanie pokój!

Modlimy się za wszystkich!
O mądrość i pragnienie dobra wspólnego dla każdego, kto w obecnym sporze zabiera głos;
Za polityków wszystkich opcji w parlamencie i poza nim.
Za tych, którzy modlą się w kościołach, i za tych, którzy demonstrują.
Za wierzących w Boga, i za tych, którzy wartości prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna
wywodzą z „innych źródeł”;
Również za tych, którzy w tej chwili wcale ich nie szukają.
Ty - rozpoznany czy nierozpoznany – znajdź drogę do każdego z nas, wskaż nam właściwe drogi ku sobie nawzajem. I skutecznie nas po nich poprowadź.

Amen. 



Orędzie na Światowy Dzień Misyjny




Aktualnie posługuje na misjach 1883 polskich misjonarzy
i misjonarek. Przebywają oni w 99 krajach na 5 kontynentach. Dane Komisji Episkopatu Polski ds. Misji
z dnia 1 października 2020 r.

***

Orędzie na Światowy Dzień Misyjny 2020 R. 

„Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8) 

Drodzy bracia i siostry, 

Pragnę wyrazić wdzięczność Bogu za zaangażowanie, z jakim przeżywany był w całym Kościele, w październiku ubiegłego roku, Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny. Jestem przekonany, że przyczynił się on do pobudzenia nawrócenia misyjnego w wielu wspólnotach, na drodze wskazanej przez temat: „Ochrzczeni i posłani: Kościół Chrystusa w misji na świecie”. 

W tym roku, naznaczonym cierpieniami i wyzwaniami spowodowanymi przez pandemię Covid 19, to misyjne pielgrzymowanie całego Kościoła trwa nadal w świetle słowa, które znajdujemy w opisie powołania proroka Izajasza: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). Jest to nieustannie nowa odpowiedź na pytanie Pana: „Kogo mam posłać?” (tamże). To powołanie pochodzi z serca Boga, z Jego miłosierdzia, które rzuca wyzwanie zarówno Kościołowi, jak i ludzkości w obecnym kryzysie światowym. „Podobnie, jak uczniów z Ewangelii, ogarnęła nas niespodziewana i gwałtowna burza. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy w tej samej łodzi, wszyscy słabi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni, wszyscy wezwani do wiosłowania razem, wszyscy potrzebujący, by pocieszać się nawzajem. Na tej łodzi... jesteśmy wszyscy. Tak jak ci uczniowie, którzy mówią jednym głosem i wołają w udręce: „giniemy” (w. 38), tak i my zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy iść naprzód każdy na własną rękę, ale jedynie razem” (Rozważanie na Placu św. Piotra, 27 marca 2020 r.). Jesteśmy naprawdę zaskoczeni, zdezorientowani i przestraszeni. Cierpienie i śmierć sprawiają, że doświadczamy naszej ludzkiej kruchości; ale jednocześnie wszyscy dostrzegamy silne pragnienie życia i wyzwolenia od zła. W tym kontekście, powołanie do misji, zaproszenie do wyjścia ze swoich ograniczeń ze wzglądu na miłość Boga i bliźniego jawi się jako szansa dzielenia się, służby, wstawiennictwa. Misja, którą Bóg powierza każdemu z nas, sprawia, że przechodzimy od bojaźliwego i zamkniętego „ja” do „ja” odnalezionego i odnowionego przez dar z siebie. 

W ofierze krzyżowej, w której wypełnia się misja Jezusa (por. J 19, 28-30), Bóg objawia, że Jego miłość jest dla każdego i dla wszystkich (por. J 19, 26-27). I prosi nas o naszą osobistą gotowość do bycia posłanymi, ponieważ On jest Miłością w odwiecznej dynamice misyjnej, zawsze wychodzącej poza siebie samego, aby dać życie. Z miłości do człowieka, Bóg Ojciec posłał swego Syna Jezusa (por. J 3, 16). Jezus jest misjonarzem Ojca: Jego Osoba i Jego dzieło jest całkowitym posłuszeństwem woli Ojca (por. J 4, 34; 6, 38; 8, 12-30; Hbr 10, 5-10). Z kolei Jezus, dla nas ukrzyżowany i zmartwychwstały, pociąga nas w swojej dynamice miłości swoim Duchem, ożywiającym Kościół, który czyni nas uczniami Chrystusa i posyła nas na misje do świata i do narodów. 

„Misja, «Kościół wychodzący» nie jest programem, zamiarem, który należy zrealizować wysiłkiem woli. To Chrystus sprawia, że Kościół wychodzi ze swoich ograniczeń. W misji głoszenia Ewangelii wyruszasz, ponieważ Duch cię pobudza i niesie” (Senza di Lui non possiamo far nulla, LEV - San Paolo, 2019, 16-17). Bóg zawsze miłuje jako pierwszy i z tą miłością nas spotyka i nas powołuje. Nasze osobiste powołanie wynika z faktu, że jesteśmy synami i córkami Boga w Kościele, będącym Jego rodziną, braćmi i siostrami w tej miłości, której świadectwo dał nam Jezus. Wszyscy jednak mają ludzką godność opartą na Bożym powołaniu, aby byli dziećmi Bożymi, i by stawali się w sakramencie chrztu i w wolności wiary tym, czym są od zawsze w sercu Boga. 

Już fakt, że otrzymaliśmy darmo życie, stanowi domyślne zaproszenie do wejścia w dynamikę daru z siebie: ziarno, które w ochrzczonych nabierze dojrzałej formy jako odpowiedź na miłość w małżeństwie i dziewictwie dla królestwa Bożego. Życie ludzkie rodzi się z miłości Boga, wzrasta w miłości i dąży ku miłości. Nikt nie jest wykluczony z miłości Boga, a w świętej ofierze Jezusa Syna na krzyżu Bóg zwyciężył grzech i śmierć (por. Rz 8, 31-39). Dla Boga zło - a nawet grzech - staje się wyzwaniem, by kochać i to kochać coraz bardziej (por. Mt 5, 38-48; Łk 23, 33-34). Dlatego w tajemnicy paschalnej Boże miłosierdzie leczy pierwotną ranę ludzkości i wylewa się na cały wszechświat. Kościół - powszechny sakrament miłości Boga do świata - kontynuuje w dziejach misję Jezusa i posyła nas wszędzie, aby przez nasze świadectwo wiary i głoszenie Ewangelii Bóg mógł ponownie ukazać swoją miłość oraz dotknąć i przemienić serca, umysły, ciała, społeczeństwa i kultury w każdym miejscu i czasie. 

Misja jest wolną i świadomą odpowiedzią na powołanie Boga. Ale to powołanie możemy dostrzec tylko wtedy, gdy przeżywamy osobistą relację miłości z Jezusem żyjącym w swoim Kościele. Zadajmy sobie pytanie: czy jesteśmy gotowi na przyjęcie obecności Ducha Świętego w naszym życiu, do usłyszenia powołania na misję, czy to na drodze małżeństwa, czy też na drodze dziewictwa konsekrowanego lub święceń kapłańskich, a w każdym razie w zwykłym powszednim życiu? Czy jesteśmy gotowi, aby być posłanymi wszędzie, żeby świadczyć o naszej wierze w Boga, Miłosiernego Ojca, aby głosić Ewangelię zbawienia Jezusa Chrystusa, aby mieć udział w Bożym życiu Ducha Świętego budując Kościół? Czy podobnie jak Maryja, Matka Jezusa, jesteśmy gotowi bez zastrzeżeń służyć woli Bożej (por. Łk 1, 38)? Ta wewnętrzna dyspozycyjność jest bardzo ważna, aby móc odpowiedzieć Bogu: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). I to nie w sposób abstrakcyjny, ale w dniu dzisiejszym Kościoła i historii. 

Zrozumienie tego, co Bóg nam mówi w tych czasach pandemii, staje się wyzwaniem także dla misji Kościoła. Choroba, cierpienie, strach i izolacja wzywają nas do zadawania sobie pytań. Ubóstwo osób umierających samotnie, tych, którzy są pozostawieni sami sobie, tracących pracę i płacę, tych, którzy nie mają domu i pożywienia, każe się nam zastanowić. Zmuszeni do dystansu fizycznego i do pozostawania w domu, jesteśmy zaproszeni do ponownego odkrycia, że potrzebujemy relacji społecznych, a także wspólnotowej relacji z Bogiem. Sytuacja ta, nie powiększając naszej nieufności i obojętności, powinna skłonić nas do zwrócenia większej uwagi na nasz sposób odnoszenia się do innych. A modlitwa, w której Bóg dotyka i porusza nasze serca, otwiera nas na potrzebę miłości, godności i wolności naszych braci, a także na troskę o całe stworzenie. Niemożność gromadzenia się jako Kościół w celu sprawowania Eucharystii sprawia, że mamy udział w sytuacji wielu wspólnot chrześcijańskich, które nie mogą odprawiać Mszy św. w każdą niedzielę. W tym kontekście jest do nas ponownie skierowane pytanie, które zadaje nam Bóg: „Kogo mam posłać?”, i oczekuje On od nas wielkodusznej i stanowczej odpowiedzi: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). Bóg wciąż szuka, kogo mógłby posłać na świat i do narodów, aby dawać świadectwo o Jego miłości, o Jego zbawieniu od grzechu i śmierci, Jego wyzwoleniu od zła (por. Mt 9, 35-38; Łk 10, 1-12). 

Obchody Światowego Dnia Misyjnego oznaczają również potwierdzenie, że modlitwa, refleksja i pomoc materialna z waszych ofiar są szansą na aktywne uczestnictwo w misji Jezusa w Jego Kościele. Miłość wyrażona w zbiórkach podczas celebracji liturgicznych trzeciej niedzieli października ma na celu wsparcie pracy misyjnej, prowadzonej w moim imieniu przez Papieskie Dzieła Misyjne, aby wyjść naprzeciw duchowym i materialnym potrzebom narodów i Kościołów na całym świecie, dla zbawienia wszystkich. 

Niech Najświętsza Maryja Panna, Gwiazda Ewangelizacji i Pocieszycielka strapionych, misyjna uczennica swego Syna Jezusa, nadal wstawia się za nami i niech nas wspiera. 

Rzym, u św. Jana na Lateranie, 31 maja 2020, uroczystość Zesłania Ducha Świętego. 

Franciscus

Aktualności




W dnu 11 października 2020 r. o godz. 15:00 w Strachocinie na wzgórzu zwanym Bobolówka, abp Adam Szal poświęci rozbudowaną kaplicę polową i 9 nowych figur świętych. Ten obrzęd rozpocznie oktawę modlitw w intencji Ojczyzny i ustanie epidemii za przyczyną św. Andrzeja Boboli, który objawiając się Fulli Horak 3 maja 1938 roku powiedział: 

Ludzie nie dość gorąco i nie tak jak trzeba zwracają się do mnie. Mogę być bardzo pomocny w zażegnywaniu wielkich katastrof. Mogę nieść ulgę w cierpieniu. 

Jak skuteczna jest modlitwa do Boga za przyczyną św. Andrzej przekonali się Warszawiacy w roku 1920, którzy w obliczu zbliżających się Sowietów podjęli nowennę do Błogosławionego wówczas Andrzeja Boboli. W ostatnim dniu nowenny dokonał się Cud nad Wisłą, a Andrzej Bobola w podzięce za udział w tym cudzie został kanonizowany. 


Z taką wiarą i my pragniemy się zwrócić do św. Andrzeja w intencji naszej Ojczyzny i o ustania epidemii w miejscu, które on sam wybrał, aby go czcić. W dniu 12 października, w poniedziałek, do wzięcia udziału w tej modlitwie zaproszeni są mieszkańcy parafii z dekanatu jaćmierskiego. Jako bliscy sąsiedzi Strachociny zapraszamy Was, mieszkańców Zarszyna i Posady Zarszyńskiej do wzięcia udziału w tej modlitwie. Rozpoczniemy ją o godz. 17:00 odmówieniem różańca pielgrzymując po Bobolówce z relikwiami św. Andrzeja Boboli, a po nim kapłani odprawią Mszę św. prosząc Boga o pomoc dla siebie, naszych rodzin i parafii, oraz dla naszej Ojczyzny. 

2. W dzisiejszą niedzielę kolejny raz w naszym kraju obchodzimy Dzień Papieski. Dziękujemy Bogu za wieloletnią posługę papieża Polaka, a jednocześnie prosimy o jego wstawiennictwo, abyśmy wytrwali na wytyczonej przez niego drodze. 

Zapraszamy do wysłuchania audycji przygotowanej specjalnie na jubileuszowy XX Dzień Papieski:




3. Dzisiaj swoimi ofiarami wspieramy Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która została powołana przez Episkopat Polski dla upamiętnienia pontyfikatu Ojca Świętego Jana Pawła II. Głównym celem fundacji jest promowanie nauczania papieża Polaka i wspieranie określonych przedsięwzięć społecznych, głównie w dziedzinie edukacji i kultury. Z tych środków m.in. fundowane są stypendia dla uzdolnionej, a pochodzącej z ubogich rodzin młodzieży. Polecam tę zbiórkę życzliwości Parafian. 


***
Przed nami Uroczystość Wszystkich Świętych porządkując groby bliskich zmarłych pamiętajmy o zasadach ludzkiej przyzwoitości i troski o mogiły naszych bliskich. Każdy grób ma swojego opiekuna i bardzo proszę zgłosić kto się opiekuje którym grobem wysyłając na maila lub zgłoszenie telefoniczne. Możliwe jest także skorzystanie z formularza dostępnego TUTAJ
Sprawa jest ważna ponieważ mamy wiele grobów zaniedbanych i nie wiemy co dalej z ich pielęgnacją. Kolejna sprawa to brak informacji jakie osoby w danym grobie spoczywają (oznaczenie BD) i w takiej sytuacji jest prośba, aby to zgłosić w celu uzupełnienia i wprowadzenia do internetowej bazy danych.



Przypomnienie


***
Przed nami Uroczystość Wszystkich Świętych porządkując groby bliskich zmarłych pamiętajmy o zasadach ludzkiej przyzwoitości i troski o mogiły naszych bliskich. Każdy grób ma swojego opiekuna i bardzo proszę zgłosić kto się opiekuje którym grobem wysyłając na maila lub zgłoszenie telefoniczne. Możliwe jest także skorzystanie z formularza dostępnego TUTAJ
Sprawa jest ważna ponieważ mamy wiele grobów zaniedbanych i nie wiemy co dalej z ich pielęgnacją. Kolejna sprawa to brak informacji jakie osoby w danym grobie spoczywają (oznaczenie BD) i w takiej sytuacji jest prośba, aby to zgłosić w celu uzupełnienia i wprowadzenia do internetowej bazy danych.