Remont




Boże Narodzenie



Bóg się rodzi, moc truchleje
Pan niebiosów obnażony
Ogień krzepnie, blask ciemnieje
Ma granice - Nieskończony

Wzgardzony - okryty chwałą
Śmiertelny król nad wiekami
A Słowo Ciałem się stało
I mieszkało między nami

Wigilia

1.Dziś przypada Wigilia, a następnie kolejne świąteczne dni. Czy do ich przeżywania jesteśmy dobrze, po chrześcijańsku przygotowani? Narodzenie Dzieciątka Jezus powinniśmy świętować radośnie i z czystym sercem. Niech to będzie przeżycie religijne. Pamiętajmy, że to Bóg wkracza w naszą historię i nadaje naszemu życiu wymiar Boży. Pamiętajmy, że Słowo, które stało się Ciałem, jest ciągle pośród nas, zamieszkało między nami na zawsze i nieustannie uzdalnia nas do niesienia Dobrej Nowiny innym.


2. Liturgiczny obchód pamiątki narodzenia Chrystusa rozpoczniemy od Pasterki, czyli Mszy Świętej sprawowanej o północy z wtorku, 24 grudnia, na środę, 25 grudnia. Wcześniej w naszych domach, wspólnotach rodzinnych zadbajmy o tradycyjną, chrześcijańską oprawę wigilijnej wieczerzy. Niech to będzie okazja, może jedyna w roku, do pojednania, zgody, wyciągnięcia przyjaznej dłoni do kogoś spośród bliskich, znajomych, w sąsiedztwie. Niech wigilijnej wieczerzy towarzyszą wspólna modlitwa, lektura fragmentu Pisma Świętego o narodzeniu Zbawiciela świata, łamanie się opłatkiem, wspólny śpiew kolęd i pastorałek. Tradycyjnie zachowajmy wstrzemięźliwość od potraw mięsnych.

3. Przy wigilijnym stole pamiętajmy o ubogich i samotnych. Zakorzenione w naszej tradycji dodatkowe miejsce przy stole wcale nie musi pozostać puste. Niech czas Bożego Narodzenia będzie przepełniony chrześcijańską, wzajemną życzliwością i dobrocią. Pamięcią obejmijmy również tych, którzy już od nas odeszli do domu Ojca, a żyli z nami, kochali nas i dla nas się trudzili.

4. Zapraszam do udziału w Pasterce w naszej parafialnej świątyni. Tak czynili nasi ojcowie i my chcemy być wierni tej tradycji. Radośnie i we wspólnocie uczcijmy przychodzącego Pana. Msze Święte w dzień Bożego Narodzenia i w drugi dzień świąt o 8:00, 9:30 i 11:00 - suma. 

Wsparcie prac remontowych








Troska o katechezę szkolną


SŁOWO METROPOLITY PRZEMYSKIEGO

Troska o katechezę szkolną


My chcemy Boga w rodzin kole,

W troskach rodziców, dziatek snach.
My chcemy Boga w książce, w szkole,
W godzinach wytchnień, w pracy dniach.





Na drodze adwentowego czuwania staje dziś przed nami Maryja Niepokalana, która z całą otwartością, w sposób pełny i doskonały, przyjmuje Boga do swojego życia. Staje się tym samym dla całego Kościoła nauczycielką otwierania się na Słowo Boże. Będąc Matką, jest jednocześnie Uczennicą Boskiego Mistrza, Jezusa. Ucząc się od swojego Syna Bożych dróg, pragnęła kroczyć Jego ścieżkami [1]. Maryja, wolna od grzechu, pomaga kolejnym pokoleniom uczniów Chrystusa jako Przewodniczka w skutecznej walce z grzechem i wszelką słabością oraz uczy niezachwianej nadziei na ostateczne zwycięstwo dzięki mocy daru Chrystusowego Odkupienia. 

Każdy chrześcijanin jest wezwany do coraz bardziej świadomego poznawania Słowa Bożego, które nieustannie wzywa do podejmowania trudu stawania się „nowym człowiekiem”. Święty Paweł w dzisiejszym drugim czytaniu przypomina nam wyraźnie: To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało także dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję [2]. 

Od prawie trzydziestu lat, poznawanie prawdziwej nauki Bożej dokonuje się również w szkole, na lekcjach religii. Katecheza została bezprawnie usunięta stamtąd przez komunistów w 1961 r., powróciła zaś do szkół w 1990 r. Zdecydowana większość Polaków przyjęła ten fakt z radością i zadowoleniem. Warto w tym kontekście przywołać słowa św. Jana Pawła II, wypowiedziane w 1991 r. we Włocławku: Dzięki przemianom, jakie dokonują się ostatnio w naszej Ojczyźnie, katecheza wróciła do sal szkolnych i znalazła swoje miejsce i odbicie w systemie wychowawczym. Osobiście bardzo z tego się cieszę. Równocześnie jednak pragnę tu powtórzyć: jest wam to dane i równocześnie zadane. W takim duchu trzeba ten dar przyjąć w społeczeństwie chrześcijańskim i tak go sprawować. Potrzeba tutaj dużo dobrej woli, wysiłku, wszechstronnej życzliwości ze strony wszystkich: katechetów, nauczycieli, władz oświatowych, rodziców, przede wszystkim ze strony najbardziej zainteresowanych, to znaczy młodzieży i dzieci [3]. 

Poznawanie prawdziwej, Bożej nauki, staje się niezwykle istotne i dzisiaj. Jesteśmy świadkami negatywnych działań, których celem są dzieci i młodzież pochodzące z katolickich rodzin, a które mają zmienić myślenie i zburzyć ewangeliczną hierarchię wartości. Dowodem na to są coraz nachalniejsze próby wchodzenia do szkół – zwykle bez zgody rodziców – ludzi, którzy propagują ideologie sprzeczne nie tylko z wiarą katolicką, ale godzące również w ogólnie przyjęte normy społeczne i wartości narodowe. W związku z tym, potrzebne jest zaangażowanie i świadectwo ludzi wierzących, zwłaszcza katolickich rodziców, którzy przynosząc dziecko do chrztu, zobowiązują się przed Bogiem do wychowania go w wierze. 

Jednym z celów, jaki najwyraźniej postawili przed sobą orędownicy postępującej laicyzacji, jest ograniczenie, a następnie wyrugowanie nauczania religii ze szkół. Uzasadniają to rzekomym poszanowaniem demokracji i wolą społeczeństwa. Otóż pragnę przypomnieć, że zgodnie z obowiązującym prawem, szkoły podstawowe organizują naukę religii na życzenie rodziców, a szkoły ponadpodstawowe – na życzenie rodziców lub samych uczniów, po osiągnięciu przez nich pełnoletności [4]. 

Sytuacja ta domaga się refleksji nad wartością lekcji religii w szkole. W liście zapowiadającym w 1990 r. powrót katechezy do szkół, biskupi polscy pisali: Trudno dziś wprost uwierzyć w ogrom krzywdy, która spotkała Naród, ogałacając polską szkołę z wartości religijnych, na które w niej zawsze było miejsce. Starsze pokolenie może ze czcią wspominać swoich prefektów i katechetów, którzy w szkole ucząc o Bogu, wychowywali w całkowitej zgodności z treściami wychowania w rodzinie. Trzeba dotknąć samego źródła. Trzeba przez poznanie Boga i tego ,czego uczy Objawienie dostrzec, jak głęboko chrześcijaństwo zapuściło korzenie w tej ziemi – w ludziach tej ziemi. Z tych korzeni czerpano i czepie się nadal twórcze inspiracje. One stanowią o swoistym etosie narodu, który ukształtował się w świetle Bożych zasad życia jednostkowego i zbiorowego. Tego dobra nie wolno więcej uszczuplać ani skazywać na niepewny los” [5]. 

Z trzydziestoletniej perspektywy praktyki katechetycznej w szkole widać wyraźnie, że nauczanie religii: 

• rozwija, a niekiedy w ogóle umożliwia życie wiary i modlitwy; 

• wychowuje do życia sakramentalnego i liturgicznego; 

• kształtuje sumienia dzieci i młodzieży, uczy odróżniania dobra od zła; 

• w niezastąpiony sposób pomaga rodzinie i szkole w procesie wychowania; 

• uczy szacunku do narodowej i kulturowej tożsamości, uczy odpowiedzialności; 

• dopełnia misję szkoły w zakresie rozwoju kulturalnego i społecznego; 

• przywraca i uzdrawia właściwe relacje międzypokoleniowe; 

• stwarza pole duszpasterskiego oddziaływania wobec wszystkich osób tworzących środowisko szkolne. 

Jak widać, katecheza szkolna stanowi nieocenioną wartość w procesie formacyjnym dzieci i młodzieży, także w całościowym systemie wychowawczym szkoły. Obecność katechety, który przypomina w środowisku szkolnym o wartościach najważniejszych, jest niezwykle potrzebna. Fakt ten próbuje się dziś podważać, manipulując przy tym opinią publiczną. 


Szkoła jest instytucją formacyjną, a więc nauczanie religii, jako obszar gdzie pielęgnuje się duszę, jest naturalnym uzupełnieniem procesu wychowawczego, jeżeli ma on być integralny. W czasach oszalałej konsumpcji, trzeba tym głośniej przypominać o tym, że wartości materialne nie są w życiu najważniejsze. Powtórzę za św. Janem Pawłem II: W wychowaniu bowiem chodzi właśnie o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem - o to, ażeby bardziej „był”, a nie tylko więcej „miał” - aby więc poprzez wszystko, co „ma”, co „posiada”, umiał bardziej i pełniej być człowiekiem - to znaczy, ażeby również umiał bardziej „być” nie tylko z „drugimi”, ale także i „dla drugich [6]. Tę prawdę trzeba dzisiaj mocno podkreślać i o nią walczyć, zwłaszcza, kiedy kwestionują ją ci, którzy zostali przez rodziców upoważnieni do współodpowiedzialności za kształtowanie postaw dzieci i młodzieży. Wychowanie to nie tylko kwestie ekonomiczne! 

Pragnę przy tej okazji, jeszcze raz, z serca podziękować tym wszystkim, którym zależy na chrześcijańskim wychowaniu młodego pokolenia. Dziękuję Wam, drodzy Rodzice, za dbałość o wszechstronny rozwój Waszych dzieci, zwłaszcza o rozwój duchowy Pamiętajmy, że ci którzy rezygnują z katechezy, popełniają grzech zaniedbania, a rodzice wypisujący swoje dzieci z katechezy wyrządzają im poważną krzywdę. Drodzy Rodzice! Niech przykład Waszego życia i dobre słowo zachęcają dzieci i młodzież do aktywnego udziału w katechezie parafialnej i szkolnej. Nie ustawajmy w poznawaniu prawdziwej, Bożej nauki w sposób systematyczny i nieskrępowany obłędem ideologii wrogich człowiekowi i chrześcijaństwu. 

Wyrażam również wdzięczność Wam, drodzy Katecheci, za Waszą pełną zapału posługę katechetyczno-wychowawczą. Serdecznie dziękuję dyrekcjom szkół, nauczycielom i wychowawcom, pracownikom administracji szkolnej oraz władzom samorządowym i oświatowym za pielęgnowanie ducha wartości chrześcijańskich i patriotycznych. 

Drodzy Siostry i Bracia! 

Maryja, bohaterka dzisiejszego fragmentu Ewangelii, słuchając słów Gabriela, Bożego posłańca, poznała prawdę o Bożej miłości, objawiającej się w tajemnicy Wcielenia. Niepokalanie Poczęta, Pełna łaski, doświadczyła działania Trójcy Świętej: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi będzie nazwane Synem Bożym [7]. Niech przykład Maryi, idącej z pośpiechem do swej krewnej, św. Elżbiety, będzie dla katechizujących i katechizowanych zachętą do naśladowania w gorliwym zgłębianiu i przekazywaniu prawd wiary. 

Z serca błogosławię na adwentowy trud poznawania Bożego planu zbawienia.



Adam Szal

Arcybiskup Metropolita Przemyski



-----------------------------------------------------------------------
[1] Por. Iz 2,3.
[2] Rz 15,4.
[3] Por. Jan Paweł II, Przemówienie do katechetów, nauczycieli i uczniów,
Włocławek, 6 czerwca 1991 r.
[4] Por. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach z 14 kwietnia 1992 r.
[5] Por. List pasterski Episkopatu Polski w sprawie powrotu katechizacji do szkoły polskiej 16 czerwca 1990 r., w: Listy Pasterskie Episkopatu Polski 1945-2000, red. P. Libera, A. Rybicki, S. Łącki, cz. 2, Wydawnictwo Michalineum, Marki 2003.
[6] Jan Paweł II, Przyszłość człowieka zależy od kultury. Przemówienie wygłoszone 2 czerwca 1980 roku w UNESCO, 11.
[7] Łk 1,35.

Adwent








Rozpoczęliśmy liturgiczny okres Adwentu, który jest radosnym oczekiwaniem na przyjście Pana i zgłębiania tajemnicy powtórnego przyjścia Chrystusa przy końcu czasów. Kolejne dni mają służyć naszemu bezpośredniemu przygotowaniu do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Wykorzystajmy dobrze ten czas dla odnowienia i umocnienia więzi z Panem Bogiem i bliźnimi. Ze szczególną uwagą wpatrujmy się w Maryję, która jest najpiękniejszym wzorem adwentowego oczekiwania na przyjście Odkupiciela. Starajmy się naśladować Jej bezgraniczne zawierzenie oraz oddanie Panu Bogu i ludziom.

Przepisy liturgiczne pozwalają, aby w dni powszednie Adwentu sprawować jedną Mszę Świętą wotywną o Najświętszej Maryi Pannie, tzw. Roraty.
Do licznego udziału w Roratach, celebrowanych w naszym kościele codziennie o godz. 7:00 i 17:00 z kazaniem , zapraszam dzieci z lampionami, młodzież i dorosłych. W ten sposób, w blasku światła lampionów roratnych i świec rozbudźmy w naszych sercach oczekiwanie na przyjście Chrystusa. Niech nie zabraknie podejmowanych dobrowolnych umartwień, zwłaszcza powstrzymania się od hucznych zabaw.

Pamiętajmy o wsparciu potrzebujących: dzieci z ubogich rodzin, osób starszych, samotnych, choćby przez zakup świec Caritasu, które są do nabycia w naszym kościele. Jedna świeca to ofiara na jeden posiłek dla dziecka. 


Uroczystość odpustowa

Zapraszamy do obejrzenia relacji fotograficznej z uroczystości odpustowych ku czci patrona naszej parafii św. Marcina. 


Święto Niepodległości



"Dla nas po Bogu największa miłość to Polska! Musimy po Bogu dochować wierności przede wszystkim naszej ojczyźnie i narodowej kulturze polskiej. Będziemy kochali wszystkich ludzi na świecie, ale w porządku miłości. Po Bogu więc, po Jezusie Chrystusie i Matce Najświętszej, po całym ładzie Bożym nasza miłość należy się przede wszystkim naszej ojczyźnie, mowie, dziejom i kulturze, z której wyrastamy na polskiej ziemi. I chociażby obwieszono na transparentach najrozmaitsze wezwania do miłowania wszystkich ludów i narodów, nie będziemy temu przeciwni, ale będziemy żądali, abyśmy mogli żyć przede wszystkim duchem, dziejami, kulturą i mową naszej polskiej ziemi, wypracowanej przez wieki życiem naszych praojców"



Z homilii Sługi Bożego ks. Stefana Prymasa Wyszyńskiego 
wygłoszonej podczas uroczystości świętego Stanisława 
w Krakowie w dniu 12 maja 1974 r.

Prace remontowe



Zapraszamy d o obejrzenia postępów prac remontowych w naszej świątyni. Poniżej zamieszamy link do albumu ze zdjęciami z listopada [ZOBACZ]


Uroczystość Wszystkich Świętych

Zapraszamy do obejrzenia relacji fotograficznej z Uroczystości Wszystkich Świętych.


Wypominki w 2019 r.


Poniżej został umieszczony harmonogram wypominkowy na cały listopad. Kartę wypominkową do samodzielnego wydrukowania  i wypełnienia można pobrać tutaj: [KARTA]



Data
Dzień
mieszkańcy
4.11
pon
ul. Bieszczadzka 1 - 70
5.11
wto
ul. Bieszczadzka 71 - 180
6.11
śro
ul. Bieszczadzka 181  - końca,
 ul. Wschodnia oraz ul. Poprzeczna
7.11
czw
ul. Długa i ul. Stawowa
8.11
pią
Adoracja Najświętszego Sakramentu 1500 - 1800
9.11
sob
ul. Zielona, ul. Zamieście i ul. Jesionowa
12.11
wto
ul. Jaćmierska
13.11
śro
ul. Zielna i ul. Cicha
14.11
czw
ul. Myśliwiecka, ul. Wspólna, 
ul. Sadowa, ul. Gołębia
15.11
pią
ul. Podkarpacka
16.11
sob
ul. Wiejska, ul. Wrzosowa
18.11
pon
ul. Spokojna, ul. Zachodnia, ul. Chmielna,
ul. Rolna, ul. Zamkowa, ul. Świerkowa
19.11
wto
ul. Kwiatowa 1 - 35
20.11
śro
ul. Kwiatowa 35 - końca, ul. Zagumna i ul. Górna
21.11
czw
ul. Lipowa i ul. Słoneczna 1 -15
22.11
pią
ul. Słoneczna 16 - 45 końca
23.11
sob
ul. Sportowa, ul. Browarna, ul. Parkowa, ul. Ogrodowa, ul. Cegielniana, ul. Leśna i ul. Polna
25.11
pon
ul. Łożańskiego, ul. Kortowa, 
ul. Obszarowa i ul. Modrzewiowa
26.11
wto
ul. Rzeczna i ul. Wierzbowa
27.11
śro
ul. Beskidzka numery parzyste
28.11
czw
ul. Beskidzka numery nieparzyste
29.11
pią
ul. Szkolna
30.11
sob
kto nie mógł wcześniej






Złote gody



W niedzielę 20 października podczas Mszy Świętej o godzinie 13.00 dwanaście par z terenu naszej gminy odnowiło swoje przyrzeczenia, obchodząc 50. rocznicę zawarcia sakramentu małżeństwa. Dostojnym Jubilatom życzymy zdrowia, obfitości Bożych darów i łask na dalsze lata wspólnego życia.

Zapraszamy do obejrzenia relacji fotograficznej: [zobacz]


Cmentarz parafialny - wyszukiwarka grobów

Wyszukiwarka Geocmentarz jest modułem, który pozwala na odszukanie miejsca spoczynku osób pochowanych na naszym cmentarzu.

Po wpisaniu nazwiska (lub części nazwiska) osoby zmarłej otrzymamy wynik wyszukiwania ze wskazaniem miejsce gdzie spoczywają dane osoby.

Indeks osób znajdujący się w bazie danych jest wynikiem prac inwentaryzacyjnych, jakie miały miejsce w roku 2019. W tym czasie firma Geocmentarz dokonała inwentaryzacji grobów na naszym cmentarzu w zakresie pomiarów geodezyjnych wszystkich grobów, stworzeniu dokumentacji fotograficznej nagrobków oraz utworzeniu bazy danych osób pochowanych. W celu lepszej identyfikacji i łatwiejszego odszukania miejsca na terenie cmentarza istnieje możliwość zobaczenia fotografii nagrobka oraz wydrukowania wyniku wyszukiwania pokazanego aktualnie na mapie.

Wszelkie uwagi dotyczące funkcjonowania modułu jak również ewentualne poprawki prosimy zgłaszać drogą elektroniczną pod adres: parafiazarszyn@wp.pl

Aby przejść do wyszukiwarki kliknij tutaj lub na baner zamieszczony poniżej.




Postępy prac remontowych i konserwatorskich

Zapraszamy do obejrzenia kolejnych zdjęć ukazujących postęp prac konserwatorsko-remontowych prowadzonych w naszej świątyni.



Dzień Papieski 2019

W niedzielę 13 października obchodziliśmy Dzień Papieski. Jego hasło brzmiało: „Wstańcie, chodźmy”. Poniżej zamieszczamy relacje fotograficzną.



Słowo Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski przed wyborami parlamentarnymi

Słowo Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski
przed wyborami parlamentarnymi (2019

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie, 

Zbliżające się wybory parlamentarne są dla mnie sposobnością do przypomnienia kilku podstawowych zasad Katolickiej Nauki Społecznej, dotyczących odpowiedzialności katolików za życie polityczne. 

Zachęcając do udziału w wyborach pragnę najpierw przypomnieć, że z moralnego punktu widzenia miłość Ojczyzny i odpowiedzialność za dobro wspólne wymagają od wszystkich korzystania z prawa wyborczego. Nic – poza nadzwyczajnymi okolicznościami – nie usprawiedliwia nieobecności katolików w sprawach publicznych. 

W procesie dokonywania odpowiedzialnego wyboru odpowiedniego kandydata należy wziąć pod uwagę: jego prawość moralną, kompetencje w dziedzinie życia politycznego i obywatelskiego, potwierdzone dotychczasową działalnością publiczną, świadectwo życia w rodzinie oraz małej ojczyźnie. Liczą się również takie cechy osobowości jak: wyrazista tożsamość, szacunek do każdego człowieka, postawa dialogu i umiejętność współpracy z innymi, zdolność do roztropnego rozwiązywania konfliktów, miłość Ojczyzny oraz traktowanie władzy jako służby. Wybór takich kandydatów daje większą szansę na integralny i solidarny rozwój naszego kraju. 

Jednocześnie zdaję sobie sprawę z tego, że – w zakresie porządku spraw doczesnych – także między katolikami mogą istnieć uprawnione różnice poglądów. Pluralizm nie może jednak oznaczać moralnego relatywizmu. Fundamentalne zasady etyczne – ze względu na ich naturę i rolę, jaką pełnią w życiu społecznym – nie mogą być przedmiotem „negocjacji”. Jak to wielokrotnie przypominali papieże, m.in. św. Jan Paweł II, a ostatnio Papież Franciszek, katolicy powinni popierać programy broniące prawa do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, gwarantujące prawną definicję małżeństwa jako trwałego związku jednego mężczyzny i jednej kobiety, promujące politykę rodzinną, wspierające dzietność, gwarantujące prawo rodziców do wychowania własnego potomstwa zgodnie z wyznawaną wiarą i moralnymi przekonaniami. W związku z tym katolicy nie mogą wspierać programów, które promują aborcję, starają się przedefiniować instytucję małżeństwa, usiłują ograniczyć prawa rodziców w zakresie odpowiedzialności za wychowanie ich dzieci, propagują demoralizację dzieci i młodzieży. Nie mogą się decydować na wybór kandydata, który wyraża poglądy budzące zastrzeżenia z punktu widzenia moralnego oraz ryzykowne z punktu widzenia politycznego. 

Wyrażam głębokie przekonanie, że – niezależnie od podziałów oraz napięć politycznych i społecznych w Polsce – możliwe i konieczne jest budowanie narodowej wspólnoty poprzez dialog i solidarność w prawdzie, we wzajemnym szacunku oraz z myślą o przyszłych pokoleniach. Nie rozbudzajmy więc emocji, które spowodowałyby, że po wyborach trudno nam będzie odnosić się do siebie nawzajem z szacunkiem. 

Zachęcam każdego do udziału w modlitwie o owocny przebieg głosowania. Życzę wszystkim, aby okres kampanii został zapamiętany nie tyle jako czas walki o władzę, ile raczej jako czas owocnej dyskusji o dobru naszej Ojczyzny i kierunkach jej integralnego rozwoju. A zwycięzców wyborów proszę o to, aby stali się prawdziwymi „narzędziami pokoju i pojednania”. 

+ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatów Europy 


Warszawa, 1 października 2019 roku 



XIX Dzień Papieski



LIST KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
zapowiadający obchody 
XIX Dnia Papieskiego 
pod hasłem „Wstańcie, chodźmy!”




Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Razem z apostołami wołamy dzisiaj do Chrystusa: „Panie, przymnóż nam wiary” (Łk, 17, 5). Żyjemy bowiem w czasach dynamicznych zmian niejednokrotnie podważających sens naszego zaufania Bogu. Chrystus, odpowiadając uczniom, porównuje wiarę do ziarnka gorczycy. Wskazuje jak wielki potencjał i moc są ukryte w silnej wierze. Owoce postawy bezgranicznej ufności Bogu przekraczają możliwości wyobraźni i czysto ludzkiej kalkulacji. Wzmocnienie wiary i płynącej z niej nadziei będzie celem XIX Dnia Papieskiego, który w jedności z papieżem Franciszkiem, będziemy przeżywali już za tydzień pod hasłem „Wstańcie, chodźmy!”. 


I. Jezus wzorem postawy zaufania Bogu

Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego, to słowa Jezusa, które w Ewangelii zanotował św. Marek. Wezwanie „Wstańcie, chodźmy” (por. Mk 14, 42), skierowane przez Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym do śpiących apostołów, było świadectwem Jego odwagi, wierności i gotowości do przyjęcia Kielicha męki. Pragnienie wypełnienia woli Boga Ojca do końca zrodziło się podczas wewnętrznej walki, którą stoczył na modlitwie. Lęk i strach, które budziły w Nim czekające go samotność i cierpienia, zostały pokonane dzięki wzajemnej miłości Ojca i Syna. To z niej rodzi się zaufanie. Jezus ukazał nam w ten sposób, iż modlitwa czyni z naszej słabości miejsce działania dla Boga. 

Apostołowie pomimo dwukrotnej zachęty Jezusa do czuwania i modlitwy (por. Mk 14, 34.38) zasnęli, pozostawiając Jezusa samego w najtrudniejszym momencie życia. Sen apostołów, oprócz wymiaru fizycznego, ma dla nas także znaczenie duchowe. Jest obrazem zagubienia, ucieczki przed odpowiedzialnością, poczucia bezsensu życia, a także doświadczenia grzechu. Tym samym Jezusowe „Wstańcie, chodźmy” jest pełnym nadziei wezwaniem do wyrwania się z marazmu zwątpienia i podjęcia zwycięskiej walki z siłami grzechu i zła nie tylko w życiu własnym, ale także we wspólnocie Kościoła i narodu.


II. Św. Jan Paweł II – pielgrzym nadziei

Ducha nadziei na zmianę życia osobistego i społecznego tchnął w Polaków św. Jan Paweł II podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 r. Modlitwa na ówczesnym Placu Zwycięstwa o nowe zstąpienie Ducha Świętego, a także „bierzmowanie dziejów” w czasie Eucharystii na Błoniach w Krakowie, przemieniły serca Polaków. Lęk ustąpił miejsca ufności i odwadze. Papież Polak wołał: «Weźmijcie Ducha Świętego» (J 20,22). Tego Ducha (…) odziedziczonego jako żywą moc po apostołach – przekazywały po tyle razy biskupie dłonie całym pokoleniom na ziemi polskiej (św. Jan Paweł II, Homilia, Kraków-Błonie, 9 czerwca 1979 r.). Słowa te zaowocowały przemianami w świadomości Polaków, których pokłosiem było powstanie społecznego ruchu „Solidarność”, a w konsekwencji upadek komunizmu.

Pielgrzymka z 1979 r., przeżywana pod hasłem „Gaude Mater Polonia”, odnowiła narodową wspólnotę. Przypomniała także o roli wiary i Kościoła w dziejach Polski. Znamienne były długie owacje i zaintonowana pieśń „My chcemy Boga” podczas homilii na Placu Zwycięstwa jako odpowiedź na słowa Ojca Świętego: Chrystusa nie można wyłączać z dziejów człowieka w jakimkolwiek miejscu ziemi. (św. Jan Paweł II, Homilia, Warszawa, 2 czerwca 1979 r.). 

Szczególną rolę w dziejach Kościoła i narodu odegrał w owym czasie Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński. Niezłomna postawa wiary Prymasa Tysiąclecia, zakorzeniona w całkowitym zaufaniu Maryi, dawała siłę wierzącym. Dzięki niej trwali przy Bogu i stawiali opór wrogiej ideologii komunizmu, który prowadził totalną walkę z Kościołem. 


III. Współczesny człowiek potrzebuje nowego tchnienia wiary i nadziei

Tegoroczne hasło Dnia Papieskiego to również tytuł przedostatniej książki Papieża Polaka. Tak scharakteryzował ją kard. Joseph Ratzinger: Słowami «Wstańcie, chodźmy!» obudził nas z wiary zmęczonej, snu uczniów, tych z wczoraj i tych współczesnych. «Wstańcie, chodźmy!» mówi dziś także nam (J. Ratzinger, Homilia z pogrzebu Jana Pawła II, Rzym, 8 kwietnia 2005 r.). Pomimo czternastu lat od śmierci Papieża Polaka Jego nauczanie, z uwagi na swój proroczy charakter, nie straciło niczego ze swojej aktualności. 


Widzimy, jak wielu ludzi zagubiło lub odrzuciło wiarę w Boga w imię źle rozumianego postępu i poszukiwania innowacji często za wszelką cenę. Nie możemy tutaj nie wspomnieć również tych, dla których świat wirtualny stał się niemal całą „rzeczywistością ich życia”. Wspaniałe urządzenia służące elektronicznej komunikacji, świadectwa ludzkiego geniuszu, niewłaściwie używane potrafią zaprowadzić człowieka na manowce. Mogą uzależnić i niemalże okraść z bezcennych relacji z drugim człowiekiem w realnym świecie. Z czasem jednak ci sami ludzie odkrywają, iż łatwiej znaleźć drogę na Księżyc niż drogę, na której człowiek odnalazłby samego siebie. (J. Ratzinger, Przyszłość Wiary. Refleksje teologiczne, Kraków 2019 s. 106). To smutne doświadczenie uświadamia jednocześnie potrzebę poszukiwania sensu życia, stawiania pytań o cel egzystencji. 

Dziś więc na nowo muszą wybrzmieć słowa Papieża Polaka: Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! (…) Dziś tej mocy bardziej wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów (Jan Paweł II, Homilia, Kraków-Błonie, 9 czerwca 1979 r.). A zatem tylko wiara, rozumiana jako decyzja ufnego powierzenia się kochającemu Ojcu, który opiekuje się światem i nami wraz z nim, nadaje sens ludzkiemu życiu i jest źródłem odwagi. Skłania także do wyruszenia na drogę formacji poprzez przekraczanie własnych ograniczeń i słabości. Jest siłą, która pozwala zmierzyć się z przeciwnościami, cierpieniem, chorobą oraz śmiercią. Na tej drodze towarzyszy nam Duch Święty udzielając obficie swych darów i charyzmatów. Przeżywana w otwartości na działanie Bożego Ducha wiara prowadzi do budowania jedności z innymi ludźmi, gdyż do Boga nie idzie się samotnie lecz we wspólnocie. Jej wyznawanie nie jest tylko sprawą prywatną poszczególnych osób lecz ma jakże ważny wymiar społeczny.


IV. Młodość czasem kształtowania wiary

Szczególnym czasem kształtowania się wiary w życiu człowieka jest młodość. Papież Franciszek w adhortacji „Christus vivit” stwierdził, iż nie należy utożsamiać jej jedynie z okresem rozwoju człowieka, ale ze stanem ducha. Do wszystkich wierzących można zatem odnieść słowa św. Jana Pawła II, skierowane pierwotnie w 1979 roku do zgromadzonej na Jasnej Górze młodzieży. Wzywał w nich do podjęcia trudu życia w stanie łaski uświęcającej. Pomocą w rozeznaniu i kroczeniu drogą życiowego powołania uczynił Słowo Boże i Eucharystię. Podkreślił, iż tylko w ten sposób możemy odkryć piękno autentycznego człowieczeństwa.

W trud kształtowania wiary i odkrywania powołania młodego pokolenia Polaków włącza się Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która powstała jako owoc pielgrzymki św. Jana Pawła II do Ojczyzny w 1999 r. Stypendia, wypłacane dwóm tysiącom uczniów i studentów z całej Polski, pozwalają im rozwijać swoje dary i talenty. Tak o tym opowiada Dominik, student dyrygentury symfonicznej z Wrocławia: „Fundacja to dla mnie przede wszystkim szkoła wartości wypływających z nauczania Papieża Polaka. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje wdzięczność. Dlatego chciałbym podziękować wszystkim Darczyńcom za okazaną pomoc, duchową i materialną. Zapewniam też, że jeśli zawodowo zostanę dyrygentem, to każdy koncert pod moją batutą będzie też Państwa dziełem, bo jestem pewien, że nie byłbym człowiekiem, jakim jestem, gdybym kilka lat temu nie został stypendystą „Dzieła”. 

W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będziemy mogli wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, konsekwentnie budowany przez nas wszystkich „żywy pomnik” wdzięczności św. Janowi Pawłowi II. Wierzymy, że stypendyści są i będą nadal autentycznymi świadkami wiary w duchu nauczania Papieża Polaka.

Na czas owocnego przeżywania XIX Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali:
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 383. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,
Świdnica-Wałbrzych, 13-14 czerwca 2019 r.